Etap masowej digitalizacji materiałów historycznych rozpoczął się na tyle dawno temu, że obecnie instytucje kultury na całym świecie dysponują wielkimi cyfrowymi kolekcjami i niezmierzoną, wciąż przyrastającą ilością danych. O ile gromadzenie i archiwizacja tych zasobów stanowi rzecz oczywistą, to forma ich udostępniania oraz przetwarzania bywa różna i zależy zarówno od charakteru zbiorów, ja i od lokalnych uwarunkowań, oczekiwań użytkowników oraz polityki instytucji. W ramach panelu przedstawione zostaną najważniejsze, realizowane centralnie projekty cyfrowe bibliotek narodowych Estonii, Izraela, Polski i Węgier, których zestawienie może przynieść szerokie spojrzenie na obecny stan digitalizacji, postprodukcji i udostępniania zbiorów.